.............Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) Δήμου Μαραθώνα ........ τηλέφωνο επικοινωνίας: 6946 426 399...............

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Αίμα και σπέρμα


Μια ανάλυση από τον techie chan:

(για να ξεπήξουμε λίγο από την πολύ κοινωνική θεωρία)
 Ειλικρινά αντιστεκόμουν σε αυτή τη λαϊκιστική κατρακύλα, αλλά η εκτ δεν με αφήνει να αγιάσω διότι την προηγούμενη βδομάδα προέβη σε μια ακόμα εντυπωσιακή ιδεολογική κίνηση. Πρόσφερε “έκτακτη ρευστότητα” διάρκειας 3 ετών σε όποια τράπεζα το ζητούσε, την ίδια στιγμή που αρνείται να προσφέρει “έκτακτη ρευστότητα” στα κράτη. Ας το κάνουμε όμως ταληράκια προκειμένου να δούμε τι σημαίνει το γεγονός πως η εκτ πρόσφερε το 5% του αεπ της ευρωζώνης σε μια μόλις μέρα στις τράπεζες και τι σημαίνει αυτό για εμάς.
  Οι τράπεζες διαθέτουν σε γενικές γραμμές 2 ειδών τρόπους να χρηματοδοτούν τις εργασίες τους. Τη λιανική αγορά χρήματος και τη χονδρική. Η λιανική είναι οι καταθέσεις των πελατών, η χονδρική είναι παίκτες με πολύ μεγαλύτερη πρόσβαση σε κεφάλαια, δηλαδή τα μεγάλα ψάρια. Την τελευταία 10ετία με το φαρ ουέστ που επικρατούσε στην τραπεζική αγορά, η πρόσβαση στη χονδρική έγινε εύκολη και φθηνή και επικράτησαν διάφορες αντιλήψεις (και στην ελλάδα) του τύπου: που να τρέχεις τώρα να μαζεύεις καταθέτες. Μάλιστα θυμάμαι διάφορους διευθυντές να λένε πόσο χαζοί ήταν αυτοί της εθνικής που κράταγαν το ψιλικοκό με τους παππούδες στην ουρά, τη στιγμή που με 3 απλές κινήσεις μπορούσες να μαζέψεις μερικά δις στην χονδρική.
Αυτή η μεταστροφή εξηγείται και από το γεγονός πως το χρήμα, όλο και περισσότερο κατευθύνονταν στα χέρια λίγων και το μερίδιο συσσωρευμένου (δηλαδή αποθηκευμένου) κεφαλαίου, ημών των μικρο-μεσω-αστών μειωνόταν συνεχώς.
Για να δανειστούν αυτά τα χρήματα στη χονδρική, οι τράπεζες εξέδιδαν ομόλογα, ακριβώς όπως κάνουν και τα κράτη. Αυτά τα ονομάζουμε τραπεζικά ομόλογα και έχουν συνήθως μεγαλύτερη απόδοση από τα κρατικά γιατί θεωρούνταν πως είχαν μεγαλύτερο ρίσκο. Στην ουσία οι τράπεζες προσέλκυαν το χρήμα από τα μεγάλα ψάρια, χωρίς ταυτόχρονα να δίνουν και μέρος του έλεγχου της τράπεζας (όπως θα έκαναν με μια αύξηση κεφαλαίου πχ που δίνει μετοχές και άρα ποσοστό του μαγαζιού στο νέο χρήμα). Φυσικά αυτά τα τραπεζικά ομόλογα διανθίστηκαν πολλές φορές με διάφορα κόλπα και υποτιθέμενες ασφάλειες, φτιάχνοντας τα αγαπημένα μας σύνθετα ή δομημένα “προϊόντα”
Όταν το 2008 μας έσκασε η lehman στα μούτρα, η χονδρική αγορά στην ουσία πάγωσε. Οι ομολογιούχοι χέστηκαν πάνω τους, καθώς βρέθηκαν στα χέρια με ομόλογα επιχειρήσεων που είχαν μόλις καταρρεύσει. Ήξεραν πως η χασούρα θα είναι μεγάλη διότι το κούρεμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ πιο βαθύ από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων. Σε εκείνο το κομβικό σημείο λοιπόν, με μπροστάρη τις ΗΠΑ και τον yes we can ομπάμια συνέβη το εξής μαγικό:
 Στον καπιταλιστικό κόσμο που μας περιέγραφαν οι καθηγητάδες του νεοφιλελευθερισμού, όταν μια τράπεζα καταρρεύσει, το κράτος αναλαμβάνει το μαγαζί εγγυόμενο τις καταθέσεις στο ύψος που έχει καθορίσει, βάζει μέσα τους λογιστάδες και αρχίζει να ξεμπλέκει το μπάχαλο που οι τραπεζίτες δημιούργησαν. Φυσικά σε αυτή την περίπτωση θα καταγραφούν μεγάλες απώλειες στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών από θαλασσοδάνεια και κακοδιαχειρήσεις που θα βγούν στη φόρα, αλλά εκεί το κράτος έχει ένα καλό μαξιλαράκι να απορροφήσει τις απώλειες, χωρίς να πληρώσει από την τσέπη του. Τα ομόλογα και οι μετοχές των τραπεζών. Και τα ομόλογα είναι πολύ πολύ περισσότερα από το μετοχικό κεφάλαιο, ακριβώς διότι οι τράπεζες δεν ήθελαν να μοιράζουν μετοχές από εδώ κι από εκεί, διότι αυτό μείωνε τα κέρδη των υπαρχόντων μετόχων (ενώ τα ομόλογα είχαν μια σταθερή απόδοση χαμηλότερη από το ποσοστό κέρδους της τράπεζας).
Οι ομολογιούχοι έβαλαν ένα στοίχημα και πήραν ένα ρίσκο σε μια επιχείρηση. Έπαιξαν και έχασαν. Όταν το μπάχαλο καθαριστεί θα πάρουν ό,τι τους αναλογεί κατά βάση ψίχουλα. Αντί να συμβεί αυτό λοιπόν, τα κράτη έβαλαν τις κεντρικές τράπεζες να προσφέρουν “έκτακτη ρευστότητα”. Τι σημαίνει αυτό? Κάθε φορά που έληγε ένα τραπεζικό ομόλογο και η τράπεζα δεν μπορούσε να το ξαναπουλήσει στα μεγάλα ψάρια, ερχόταν η κεντρική τράπεζα και της πρόσφερε το αντίστοιχο ποσό το οποίο τύπωνε στο πληκτρολόγιό της.
Στην αρχή, ειδικά η εκτ, την ίδια στιγμή που πρόσφερε αυτή τη “διευκόλυνση” στην τράπεζα, πήγαινε στο μεγάλο ψάρι που έπαιρνε τα χρήματα στο χέρι (που συνήθως κρυβόταν πίσω από μια άλλη τράπεζα) και του πρόσφερε τη δυνατότητα να τα καταθέσει με σιγουριά στην εκτ. Αυτή η κίνηση στην ουσία εξουδετέρωνε το τύπωμα που έκανε η εκτ τη στιγμή που παρείχε τη ρευστότητα, διότι όσα τύπωνε και τα έδινε στην τράπεζα Α, τα έπαιρνε ως κατάθεση από την τράπεζα Β.
 Ο κύριος τρισές σαν καλός πλασιέ του συστήματος, έβγαινε και καθησύχαζε τους πάντες πως αυτό δεν είναι τύπωμα και ηρεμήστε γιατί δεν προσφέρουμε στο σύστημα παραπάνω χρήματα. Το μόνο που έκανε η εκτ, σύμφωνα με τον τρισέ ήταν να κάνει τον ενδιάμεσο μεταξύ των τραπεζών που φοβούνταν να δανείσουν η μία την άλλη (πίσω φυσικά από τις τράπεζες κρύβονταν τα μεγάλα ψάρια με το μεγάλο κεφάλαιο). Αυτό φυσικά είναι η μισή αλήθεια. Διότι πράγματι αυτή η τακτική αποστείρωσης (γουστάρετε κι άλλους ιατρικούς όρους έ?) έφερνε την ποσότητα του χρήματος στην οικονομία κοντά στο μία ή άλλη ως σύνολο. Αλλά δεν μας έλεγε το σημαντικότερο. Πως καθώς η οικονομία δεν είναι ουδέτερο σύνολο, αλλά ο μήτσος και ο κίτσος, η εκτ με αυτόν τον τρόπο ξελάσπωνε τον μήτσο που είχε κάνει την κακή επένδυση στο τραπεζικό ομόλογο, αναλαμβάνοντας το ρίσκο των χρεοκοπημένων τραπεζών η ίδια. Αλλά επειδή η εκτ είναι ο εκδότης του νομίσματος, στην ουσία το ρίσκο μεταφέρθηκε από το μεγάλο ψάρι μήτσο, σε όλους μας.
  
Μετά ήρθαν τα καλύτερα.
Σαν να μην έφτανε αυτό, τα κράτη αποφάσισαν να προσφέρουν ακόμα περισσότερα χρήματα στις τράπεζες για να τις βοηθήσουν. Στην ουσία μπήκαν μέτοχοι σε επιχειρήσεις που ήταν χρεοκοπημένες και μάλιστα χωρίς να αναλάβουν καν το μάνατζμεντ αυτών των επιχειρήσεων (το κόλπο με τις προνομιούχες μετοχές). Σαν να μην έφτανε αυτό, η εκτ στην ουσία ζήτησε από τα κράτη να εγγυηθούν τα ίδια το ρίσκο των χρεοκοπημένων τραπεζών. Εκεί πηγαίνουν οι γνωστές εγγυήσεις που στην ουσία υπόσχονται στην εκτ να ξελασπώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες έτσι ώστε να μην αναλάβει η εκτ ολόκληρο το ρίσκο που πήρε ξελασπώνοντας τους ομολογιούχους.
Κι έτσι το γαϊτανάκι του ρίσκου μεταφέρθηκε από τους ιδιώτες στην εκτ και από την εκτ στα κράτη. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους δεν μιλάμε για κανένα ρίσκο, αλλά για σίγουρες απώλειες, αφού αυτή η μεταφορά έγινε αφού οι τράπεζες έδειξαν πέρα από πάση αμφιβολία πόσο χρεοκοπημένες ήταν.
Κάπου εκεί άρχισαν τα κράτη να έχουν προβλήματα, καθώς με την ανάληψη των τραπεζικών σαπακίων, το ρίσκο τους εκτοξεύθηκε απότομα, διότι οι τράπεζες είχαν ανοιχθεί πολλές φορές παραπάνω από το αεπ της χώρας στην οποία δραστηριοπιούνταν. Θα μείνουν στην ιστορία οι δηλώσεις του ιρλανδού πρωθυπουργού πως το ιρλανδικό δημόσιο εγγυάται τα ομόλογα των ιρλανδικών τραπεζών, λίγες μόλις βδομάδες πριν η ιρλανδία έρθει κι αυτή στην παρέα της ελλάδας. Άλλωστε και τυπικά η ελλάδα βγήκε εκτός αγορών, 3 μόλις μέρες αφότου δήλωσε πως ενεργοποιεί εγγυήσεις προς τις τράπεζες ύψους 17δις ευρώ, πριν προλάβετε να χωνέψετε το πασχαλινό αρνάκι του σωτήριου έτους 2010.
 Η ελλάδα είχε ένα ήδη χρεωμένο κράτος σε ύψος 110% του αεπ της και είχε να αναλάβει πιθανές απώλειες 1,5 ακόμα αεπ από τις τράπεζές της (έχει εγγυηθεί άλλωστε τουλάχιστον το 1/3 του αεπ της στην εκτ). Η κύπρος, το βέλγιο και η ιρλανδία δεν είχαν ένα τόσο χρεωμένες ως κράτη, αλλά είχαν πολύ μεγαλύτερες τράπεζες και έτσι, όλοι καταλαβαίνουν πως είναι αδύνατο η κύπρος να ξελασπώσει τις τράπεζές της που έχουν δανείσει περίπου 4 φορές το αεπ της χώρας.
 Εδώ αρχίζει η παράνοια. Κάθε φορά που μια τράπεζα αδυνατούσε να αποπληρώσει ένα ομόλογο, η εκτ το βάφτιζε αυτό, προσωρινό τεχνικό πρόβλημα και έδινε στην τράπεζα όσα χρειαζόταν για να το ξεπεράσει (εδώ και 3 χρόνια). Μόλις αυτό άρχισε να συμβαίνει στα κράτη, η εκτ σφύριζε αδιάφορα και κούναγε το δαχτυλάκι ζητώντας σφιχτότερους προϋπολογισμούς. Οι οποίοι είναι άσχετοι στο μεγαλύτερο μέρος φυσικά, διότι τα ομόλογα που λήγουν αφορούν παλιότερο δανεισμό και τα κράτη είναι αδύνατο να αποπληρώσουν όλα τα ομόλογα που λήγουν σε μια χρονιά, όσο κι αν σφίξουν τον προϋπολογισμό τους. Πχ στην ελλάδα το 2010 έληγαν ομόλογα ύψους καμιά 45δις ευρώ. Η καταστροφική μνημονιακή κυβέρνηση του πασόκ σε αυτό το ποσό πρόσθεσε άλλα 44δις που ήταν το έλλειμμα του 2010. Όμως ακόμα κι αν η κυβέρνηση έσφιγγε το ζωνάρι και κατάφερνε να μηδενίσει το έλλειμμα, ήταν αδύνατο να βρει τα επιπλέον 45 δις για να αποπληρώσει μόνο τα ομόλογα που έληγαν. Το ίδιο συμβαίνει και με την ιταλία από το καλοκαίρι. Το 2012 η ιταλία όσο κι αν σφίξει το ζωνάρι δεν πρόκειται να βρει το ¼ του αεπ της για να αποπληρώσει τα ομόλογα που λήγουν.
Στην ουσία λοιπόν η εκτ έχει αποφασίσει πως οι τράπεζες είναι αρκετά σημαντικές για να τους προσφέρουμε όσα χρήματα χρειάζονται, αλλά τα κράτη θα πρέπει να ζοριστούν και να πάνε στο δντ για να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες τους. Και αυτό έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο και ειρωνικό την προηγούμενη βδομάδα. Η εκτ πρόσφερε σε μία μέρα “έκτακτη ρευστότητα” διάρκειας “μόλις” 3ετών στις τράπεζες ύψους σχεδόν 500δις (όσο δηλαδή ολόκληρος ο EFSF, ή ό,τι έχει μείνει από αυτόν). Από αυτά “μόλις” τα 200δις αποτελούν “νέα ρευστότητα”, ενώ τα 300 περίπου αποτελούν ανακύκλωση παλαιάς “έκτακτης ρευστότητας”. Με λίγα λόγια η εκτ είπε στις τράπεζες να μην κουράζονται και αγχώνονται να δανείζονται ανά τρίμηνο ή ανά έτος κι έτσι να τα μετακυλήσουν όλα αυτά σε μια όμορφη 3ετή “έκτακτη ρευστότητα”, λίγο πολύ όπως κάνετε κι εσείς με τις πιστωτικές σας κάρτες, μόνο με πολύ πολύ παραπάνω χρήμα και σε πολύ πολύ πιο συμφέρουσες τιμές.
 Γενικά τα “” εισαγωγικά τα σιχαίνομαι και προσπαθώ να τα αποφεύγω. Είναι όμως τόσο μεγάλος ο παραλογισμός των νοημάτων και των λέξεων που χρησιμοποιεί η εκτ, που η παραπάνω παράγραφος είναι γεμάτη από δαύτα. Αν υπάρχει κάτι καινούργιο στο παραμύθι που ζούμε είναι τα μόλις 200δις ευρώ νέας έκακτης ρευστότητας. Αυτά τα 200δις σύμφωνα με το σπιν των διαφόρων τραπεζικών παπαγαλακιών θα βοηθήσουν τα κράτη να αναχρηματοδοτήσουν τα ομόλογα που λήγουν μέσα στο 2012, καθώς οι τράπεζες θα έχουν αυτή την πολυπόθητη ρευστότητα να το κάνουν. Φυσικά με το αζημίωτο καθώς οι τράπεζες δανείζονται από την εκτ με 1% και θα αγοράσουν ιταλικά και ισπανικά ομόλογα με 6-7-8%. Πρόκειται δηλαδή για το παλιό γνωστό carry trade χωρίς μάλιστα συναλλαγματικό ρίσκο (αφού όλα γίνονται σε ευρώ). Καλή μπάζα και ταυτόχρονα θα σωθούν και τα κράτη εεε?
 Χαχα, νομίσατε :)
Οι τράπεζες στην ευρωζώνη, μόνο μέσα στο 1ο τρίμηνο του έτους θα πρέπει να βρουν γύρω στα 230δις ευρώ από τραπεζικά ομόλογα που λήγουν μέσα σε αυτό το διάστημα. Όπως είπαμε πριν η επιπλέον ρευστότητα στο σύστημα ήταν περίπου 200δις, οπότε νομίζω μπορείτε να φανταστείτε που θα πάνε αυτά τα χρήματα. Φυσικά κάποιες γερμανικές τράπεζες ίσως βρουν στην αγορά τα χρήματα των ομόλόγων που λήγουν, αλλά σίγουρα οι γαλλικές, οι ιταλικές και οι ισπανικές τράπεζες (να μη μιλήσουμε για τις ελληνικές που είναι δεδομένο), θα προτιμήσουν να χρησιμοποιήσουν το φρέσκο χρήμα της εκτ για να αποπληρώσουν αυτές τις “τεχνικές” δυσκολίες. Με λίγα λόγια μέσα στο επόμενο τρίμηνο, άλλα 230δις ευρώ τραπεζικών ομολόγων θα μεταφερθούν ως ρίσκο στο σύστημα και τα κράτη και οι ομολογιούχοι θα πάρουν ζεστό ρευστό στις τσέπες τους.
 Και τι θα το κάνουν αυτό το ζεστό χρήμα οι ομολογιούχοι? Λίγο πολύ ό,τι το έκαναν και τα προηγούμενα 3 χρόνια. Θα προσπαθήσουν να το αποθηκεύσουν στο επόμενο απάγκιο λιμανάκι αυτού του καζίνο, αφήνοντας το λογαριασμό σε εμάς τους υπόλοιπους. Διότι πως νομίζετε ότι οι τιμές των δημητριακών και των υπολοίπων εμπορευμάτων βρίσκονται στα ύψη ενώ έχουμε ύφεση 3 χρόνια τώρα? Πως νομίζετε ότι ο πληθωρισμός της ευρωζώνης βρίσκεται στο 3% τη στιγμή που πέφτει η κατανάλωση και η ύφεση βαθαίνει?
 Οι επόμενες στάσεις στο τρενάκι του τρόμου
Ειλικρινά βαριέμαι να γράφω τα ίδια και είμαι σίγουρος πως βαριέστε κι εσείς. Γιαυτό δεν θα πω τίποτα καινούργιο και απλά θα βάλω μερικά ορόσημα σε αυτό το πρώτο τρίμηνο του 2012. Όπως βλέπετε στο γράφημα η ιταλία πρέπει να μαζέψει μόλις 150δις μέχρι τον απρίλη. Οι ιταλικές τράπεζες μάζεψαν από την εκτ γύρω στα 100δις χοντρικά αλλά δεν ξέρουμε πόσα από αυτά είναι φρέσκα και πόσα αποτελούν παλιά “έκτακτη ρευστότητα”. Με όσα καινούργια έχουν λοιπόν θα πρέπει να πληρώσουν αρχικά τα δικά τους ομόλογα που λήγουν πριν αρχίσουν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα.

Οι ιταλοί καταθέτες έχουν αρχίσει να τρέχουν προς την έξοδο, ακριβώς όπως κάνουν και οι έλληνες τα τελευταία 2 χρόνια και με λίγα λόγια είναι πολύ αμφίβολο αν η ιταλία θα καταφέρει να καλύψει το δανειακό της πρόγραμμα παρά τα δωράκι της εκτ προς τις τράπεζες. Εκεί λοιπόν βάζουμε ένα κρατούμενο. Πιθανό η κυβέρνηση πρόντι να παίξει ένα σενάριο αντίστοιχο με το ελληνικό, αλλά ούτε ο χρόνος τους βγαίνει, ούτε τα κουκιά. Η ιταλία μέσα στο χρόνο θα πρέπει να βρει 400-500δις ευρώ και αυτά είναι χρήματα που ούτε το δντ διαθέτει, ούτε κανείς άλλος φαίνεται διατεθειμένος να δώσει. Ειδικά καθώς η κυβέρνηση πρόντι δεν πρέπει να έχει τόσο καλές σχέσεις με τις παραδοσιακές κοινωνικές δυνάμεις που συμμαχούσε ο μπερλουσκόνι. Άρα εκεί ή η εκτ θα τυπώσει μερικά ακόμα 500αράκια έκτακτης ρευστότητας προκειμένου να πληρώσει τα μεγάλα ψάρια που έχουν αγοράσει ιταλικά ομόλογα, ή η ιταλία θα κηρύξει στάση πληρωμών.
Το ίδιο ισχύει και για τη γαλλία αλλά στο τραπεζικό επίπεδο. Οι γαλλικές τράπεζες είναι εκτός αγορών από τον αύγουστο κι αυτές, με αποτέλεσμα να πουλάνε ό,τι κινείται στο εξωτερικό (ειδικά στις ηπα) και να προσπαθούν να μαζέψουν το ρευστό που χρειάζονται. Φυσικά το ρευστό που μαζεύουν δεν φτάνει και φυσικά το δωράκι της εκτ την προηγούμενη βδομάδα δεν θα είναι αρκετό αν δεν επαναληφθεί 2-3 φορές ακόμα μέσα στο χρόνο. Έτσι το δράμα της ευρωζώνης που έχει κατασκευάσει η εκτ, συγκινεί τα πλήθη, κάνοντας τα να ξεχάσουν το πόσο χωμένη στα δανεικά σκατά είναι πχ η βρετανία ή οι ηπα (οι πρώτοι 9φορές το αεπ τους βαθιά χωμένοι στα σκατά, οι δεύτεροι λιγότερο).
 Παρόλαυτα με ή χωρίς δράμα, με ή χωρίς νέες ενέσεις “έκτακτης ρευστότητας”, αυτός ο καραγκιόζ μπερντές δεν πρόκειται να σταματήσει την κάθοδο και την οικονομική κατρακύλα του παγκόσμιου συστήματος. Κι αυτή είναι όλη η ειρωνεία. Υποτίθεται ιδρώνουμε και καρδιοχτυπούμε για τις νέες κινήσεις της εκτ και της fed, όταν στην ουσία αυτές οι κινήσεις δεν κάνουν τίποτα για την οικονομία και απλά μεταφέρουν περισσότερο πλούτο στα χέρια των λίγων.

my nigga bitch
Κι εμείς στην ελλάδα? Νομίζω το βλέμμα της ιερής αγελάδας που έχουμε για πρωθυπουργό έχει σκάσει ήδη όπως οι φούσκες που έφτιαχνε μικρός ως κεντρικός τραπεζίτης. Το έργο της κυβέρνησης δεν είναι παρά μερικά συντεχνιακά τερτίπια για να βολέψουμε διάφορα φιλαράκια του παλιού συστήματος και το περιβόητο PSI plus δεν πρόκειται να προσφέρει καμία λύση (αν τελικά δεν ξεχαστεί κι αυτό και πάμε στο PSI++). Άλλωστε οι ομολογιούχοι δεν βιάζονται καθώς όσο καθυστερεί η συμφωνία, τα ομόλογα και οι τόκοι πληρώνονται στο ακέραιο. Μόνο από την καθυστέρηση του δεκέμβρη, το ελληνικό κράτος πλήρωσε περί τα 11δις ευρώ, δηλαδή 5,5δις περισσότερα απ’ όσα θα πλήρωνε αν το κούρεμα προχωρούσε για να έχετε μια τάξη μεγέθους. Με λίγα λόγια σε ένα μήνα ο βενιζέλος και ο παπαδήμος βάρυναν τον προϋπολογισμό περισσότερο από τις προσδοκούμενες εισπράξεις του τέλους ακινήτων για το 2011 και το 2012 μαζί.
Ο σαμαράς και ο καρατζαφέρης προσπαθούν να περισώσουν όσα περισσότερα μπορούν από την εκλογική τους πελατεία και η χώρα συνεχίζει να συμπεριφέρεται πιο άναρχα και χαοτικά. Ο σαμαράς μάλιστα τείνει να πάρει το βραβείο παραταξιακής ηλιθιότητας του 2012. Με το να κάνει το δεκανίκι της βουλευτικής μειοψηφίας του πασόκ, μοιράζεται όλη τη δημοσκοπική φθορά της κυβέρνησης (αφού συμμετέχει), χωρίς να διαθέτει ούτε την κοινοβουλευτική ούτε την εκτελεστική εξουσία. Έτσι όσο ο σαμαράς συνεχίζει το παραμύθι, εμφανίζεται ως η γκάνγκστα πόρνη των καψήδων και η νδ τείνει να γίνει το μεγάλο κορόιδο των βουλευτών του πασόκ που γνωρίζουν ότι οι εκλογές θα σημάνουν το πολιτικό τους τέλος και βλέπουν στις ψήφους των βουλευτών της νδ, τον τελευταίο πιθανό τους σύμμαχο.
 Το έλλειμμα του προυπολογισμού θα ξανακλείσει πάνω από το 10% του αεπ τυπικά (διότι πραγματικά όπως και το 2010 θα ξεπεράσει πολύ αυτό το νούμερο και θα κινηθεί στα συνήθει 13-16%). Πράγμα που σημαίνει ότι σύντομα το μαγαζάκι θα σκάσει. Και για να είμαστε ειλικρινείς, όσο πιο γρήγορα σκάσει τόσο καλύτερα. Σε αυτό ο τέκι προσθέτει το λιθαράκι του στον σοσιαλισμό αρνούμενος να πληρώσει το τέλος επιτηδεύματος μέχρι η κυβέρνηση να αποφασίσει να δώσει τα χρήματα σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη και όχι στους ομολογιούχους. Θα είναι η πρώτη φορά που θα πληρώσω τόκους για κάτι στη ζωή μου, αλλά χαλάλι :)
  
Είμαστε καταδικασμένοι.
Όχι δεν είμαστε. Είμαστε απλά κορόιδα.
Μέχρι σήμερα το μάρκετινγκ του τρισέ και των παπαγαλακίων ντόπιων και ξένων, είχε μια ικανή απήχηση. Από τη μία διότι όλες αυτές οι διεργασίες δεν εξηγούνται ποτέ και προς τα έξω μεταφέρονται απλά ως “μέτρα για την υγεία της οικονομίας”. Από την άλλη διότι από την αρχή της κρίσης, αυτά τα “αναγκαία μέτρα” παρουσιάζονται με την άμεση ή έμμεση απειλή της εξαφάνισης των καταθέσεων. Είναι εμφανές πως όσο αυτά τα αναγκαία μέτρα δεν προσφέρουν καμία λύση στις οικονομίες που βυθίζονται, όσο αυτά τα τρύκ θα ξεχειλίζουν ως στασιμοπληθωρισμός (δηλαδή ύφεση, υψηλή ανεργία και πληθωρισμός) τόσο οι επίσημες λύσεις θα γεμίζουν οργή όλο και μεγαλύτερα στρώματα της κοινωνίας. Δεν είμαι μάντης για να προβλέψω πότε θα σκάσει αυτή η μούτζα, αλλά οι γαλλικές και οι ελληνικές εκλογές νομίζω θα μας δώσουν μια γεύση των κοινωνικών διαθέσεων σε δύο χώρες που βρίσκονται σε διαφορετικό σημείο της καμπύλης της κρίσης.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΑΜ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



ΣΥΜΠΟΛΙΤΙΣΣΕΣ, ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ,


Εδώ και κάποιες μέρες ο γνωστός τηλεοπτικός  σταθμός ΣΚΑΪ σε συνεργασία με τρείς αλυσίδες Σουπερ Μάρκετ ( LIDL, ΜΑΣΟΥΤΗΣ, ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ , ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ, ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ και ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ) ξεκίνησαν μια καμπάνια για συλλογή τροφίμων, σε ειδικά διαμορφωμένα σημεία, μέσα στα κατά τόπους καταστήματα των εν λόγω αλυσίδων, εν όψη των γιορτών, για να ανακουφίσουν, όπως ισχυρίζονται, τους αδύναμους και φτωχότερους από τους συμπολίτες μας που δεν έχουν τα στοιχειώδη. Σ' αυτήν την καμπάνια συμμετέχει και η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Ονομάζουν δε, την  πρωτοβουλία τους αυτή, πρωτοβουλία αλληλεγγύης.

ΣΥΜΠΟΛΙΤΙΣΣΕΣ, ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ,

ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

Το καθεστωτικό ΣΚΑΪ , που πρωτοστάτησε, με την προπαγάνδα του, στην διαρκή φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού,  λοιδορώντας αγώνες εργαζομένων, ενεργοποιώντας την πιο αθλία μορφή κοινωνικού αυτοματισμού ,  στρέφοντας την μια κοινωνική ομάδα εναντία στην άλλη, υποστηρίζοντας με τον πιο ξετσίπωτο τρόπο όλες τις φορομπηχτικές επιδρομές της κυβέρνησης των υπηρετών των τραπεζιτών  τοκογλύφων , κάνοντας πράξη , καθημερινά το δόγμα του σοκ , διαδίδοντας ψέματα και τρομοκρατώντας τον βαθιά δοκιμαζόμενο λαό , ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.  ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΟΣ ΠΟΙΟΥΣ;

Μας καλούν να χαρίσουμε τρόφιμα, τα οποία μετά οι ίδιοι θα μοιράσουν στους φτωχούς, αφού τα αγοράσουμε από τους ιδίους. Από ποιους δηλαδή; Από τις τρεις κυριότερες αλυσίδες Σουπερ Μάρκετ , που λειτουργώντας , τα τελευταία 10 χρόνια του ΕΥΡΩ  ανεξέλεγκτα ,με ορούς καρτέλ,  χειραγωγούσαν τις τιμές προς τα πάνω , και έκαναν  την καθημερινή ζωή μας πιο ακριβή παρά ποτέ.

Αυτοί που τα τελευταία 10 χρόνια , συστηματικά έκλεβαν με την ανοχή των κυβερνήσεων το μεροκάματο  μας , που εφάρμοζαν της μειωμένη εργασία και μισθούς στις επιχειρήσεις του κλέβοντας το μεροκάματο των εργαζομένων τους , αφού πρώτοι απ όλους, εφάρμοσαν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και καταπάτησαν κάθε εργατικό δικαίωμα, και εν τέλει αυτοί που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την χρεοκοπία του Λαού μας , πολύ πριν χρεοκοπήσει επίσημα  , έρχονται να μας καλέσουν σε δράση «αλληλεγγύης».

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΦΤΥΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» ΤΟΥΣ;

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΠΛΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε.  ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ

ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΜΑΣ – ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΙΑ- ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Ε.Πα.Μ. Θεσσαλονίκης

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

«Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες… »


Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος:
Η κλοπή των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων δεν αποτελεί ελληνική ευρεσιτεχνία.
«Εκλεψαν το ταμείο των συντάξεων για να βοηθήσουν τους πλούσιους τραπεζίτες φίλους τους», έγραφε η «Irish Daily Mirror» την επομένη της ανακοίνωσης της ιρλανδικής κυβέρνησης για την προσφυγή της χώρας στο «μηχανισμό» ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ…
Και από τα δικά μας, τι να πρωτοθυμηθούμε;
Ηταν μόλις λίγους μήνες μετά το μνημειώδες εκείνο «δεν υπάρχει σάλιο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά στα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων, όταν το Υπουργικό Συμβούλιο των Παπανδρέου – Λοβέρδου, τον Δεκέμβρη του 2010, ανακοίνωσε τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των μεγαλοεπιχειρηματιών στα Ταμεία κατά 25%…
Ο ελληνικός λαός, ήδη με το πρώτο μνημονιακό Ασφαλιστικό, έχει υποστεί την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την επέκταση των χρόνων συνταξιοδότησης στα 40 χρόνια δουλειάς, τη δραματική περικοπή στις συντάξεις.
Και, όμως, μετά απ’ όλα αυτά, οι κυβερνώντες πάνε για νέες περικοπές!
Και το ακόμα «καλύτερο»:
Τη στιγμή που προωθούν νέες περικοπές στις συντάξεις, έχουν ήδη αποφασίσει νέες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές!
Αυτή η πολιτική της δήθεν «σωτηρίας» των Ταμείων, που οδηγεί στην καταλήστευση των Ταμείων και στην εξόντωση των ασφαλισμένων, δεν είναι σημερινή.
Πρόκειται για ένα έγκλημα δεκαετιών.
Ας θυμηθούμε:
Πριν ακόμα συντελεστεί το μεγάλο «ριφιφί» των αποθεματικών των Ταμείων με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 2000,
πριν ακόμα αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των ομολόγων το 2007,
είχε προηγηθεί μια ολόκληρη 40ετία (1951 – 1990), κατά την οποία οι εκάστοτε κυβερνώντες – εφαρμόζοντας την πολιτική της συσσώρευσης προς όφελος των λίγων διά μέσου της αποστέρησης από τους πολλούς – υποχρέωναν τα Ασφαλιστικά Ταμεία να καταθέτουν όχι μόνο ατόκως, αλλά και με αρνητικό επιτόκιο τα λεφτά των εργαζομένων στις τράπεζες.
Οι τελευταίες, με τη σειρά τους, επιδοτούσαν (ανέξοδα και με λεφτά των εργατών) τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι τα λεφτά των εργαζομένων από τις ασφαλιστικές τους εισφορές κατατέθηκαν στις τράπεζες
  • το 1950 με αρνητικό επιτόκιο -7,6%,
  • το 1954 με αρνητικό επιτόκιο -11,1%,
  • το 1974 με αρνητικό επιτόκιο -21,8%,
  • το 1981 με αρνητικό επιτόκιο -13%,
  • το 1986 με αρνητικό επιτόκιο -8%,
  • το 1990 με αρνητικό επιτόκιο -2,4%.
Από αυτή και μόνο την (καθ’ όλα νόμιμη – με το νόμο 1611/1950 είχε γίνει) κομπίνα,
το κράτος των Παπάγων, των Πλαστήρων, των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου λεηλάτησε, σε τιμές της δεκαετίας του 2000, περί τα 58 δισ. ευρώ από τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Οι εργάτες του ’50, του ’60, του ’70, από τους οποίους έκλεψαν τότε τις ασφαλιστικές εισφορές, είναι οι σημερινοί συνταξιούχοι των 300, 400 και 500 ευρώ.
«Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες…»,όπως θα ‘λεγε ο Αραγκόν για το σημερινό Ελληνα συνταξιούχο.
Τον άνθρωπο τον ηλικιωμένο, τον γέροντα, που δούλεψε μια ζωή και που η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» του κ. Παπαδήμου και της τριχορδίας του «μαύρου μετώπου» του κόβει κι άλλο τη σύνταξη πείνας, εξαναγκάζοντάς τον να ζει στη φτώχεια, για τον εξής πολύ απλό και ταξικό λόγο:
Γιατί, ενώ του χρωστούν συντάξεις ανθρώπινες, συντάξεις τις οποίες έχει πληρώσει, οι κυβερνήσεις των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών τις έχουν καταχραστεί.
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Και ο κύριος Λοβέρδος μέλος του ΠΑΜΕ είναι;


Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη
«Σε μια πρωτοφανή αλλά και κατανοητή απόφαση προχώρησε ο διοικητής του νοσοκομείου Ρόδου. Μετά τις συνεχείς αποχωρήσεις εργαζομένων (λόγω συνταξιοδότησης ή λήξης συμβάσεων) και αφού διαπιστώθηκε ότι δεν μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες, ο διοικητής του Νοσοκομείου Ρόδου αποφάσισε να διακοπούν από την 1η Ιανουαρίου όλα τα τακτικά χειρουργεία και οι τακτικές εισαγωγές.»
zougla.gr
Τι γίνεται τώρα κύριε Γερουλάνε μας; Χάσατε τη λαλιά σας τη γλυκιά κύριοι υπουργοί;
Χωρίς νοσοκομείο ο πέμπτος τουριστικός προορισμός του κόσμου;
Και τα κρουαζιερόπλοια πώς θα δένουν στο λιμάνι της Ρόδου όταν αυτό δεν διαθέτει το πιο βασικό για έναν τουριστικό προορισμό;
Κι αν τσιμπήσει καμιά σφήκα κανέναν αλλεργικό τουρίστα; Αν κάποιος απρόσεκτος σπάσει το χέρι του καθώς περπατάει στο δρόμο των Ιπποτών;
Είναι δυνατόν ο κύριος Λοβέρδος να ενεργεί τόσο επιπόλαια καταφέρνοντας  ένα τόσο μεγάλο πλήγμα για τον τουρισμό;
Τι θα γίνει αν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης το πάρουν χαμπάρι και αρχίσουν να ακυρώνονται κρατήσεις μέσα σε περίοδο κρίσης που η χώρα περιμένει να πάρει βαθιές ανάσες από τον τουρισμό;
Επιτρέπεται ένας κορυφαίος υπουργός και υποψήφιος πολιτικός αρχηγός να μην σκέφτεται τις συνέπειες που θα έχει στον τουρισμό μας, τη βαριά μας βιομηχανία, η πολιτική της μείωσης των δαπανών για την υγεία;
Ήδη ο κύριος Μανώλης Καψής θα ετοιμάζει το αραχνοΰφαντο λογύδριο του για την παράσταση «στο τσίρκο των οχτώ» στο οποίο θα κατακεραυνώνει την ολιγωρία του υπουργού υγείας που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο του νοσοκομείου της Ρόδου από 1η του Γενάρη. Κάτι που σίγουρα θα πλήξει τον τουρισμό, θα δημιουργήσει νέες θέσεις ανεργίας, θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό οπότε θα βγούμε εκτός στόχων και θα έρθει η τρόικα να ζητήσει νέα μέτρα.
Μετά το άπλωμα του πανό στην Ακρόπολη, την απεργία των ναυτεργατών, την απεργία των ταξί και τις πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, η εξέλιξη του κλεισίματος του νοσοκομείου στον πιο τουριστικό προορισμό της χώρας, μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν υποθέσουμε πως ο κύριος Λοβέρδος έγινε μέλος του ΠΑΜΕ, αφού μόνο τα μέλη του ΠΑΜΕ και όλοι όσοι αγωνίζονται ενάντια στο μνημόνιο πλήττουν τον τουρισμό.
Εκτός αν το κλείσιμο του νοσοκομείου δεν αποτελεί πλήγμα αλλά ενίσχυση του τουρισμού με την έννοια ότι θα προσελκύσει τουρίστες που προτιμούν εναλλακτικές διακοπές σε πρωτόγονες συνθήκες διαβίωσης.
Φανταστείτε τη θέση των μόνιμων κατοίκων του νησιού αλλά και άλλων μικρότερων νησιών όπου η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη.
Αχ! Πάνε τα κρουαζιερόπλοια! Θα εξαφανιστούν από τη Ρόδο όπως και το νοσοκομείο!

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Θέλεις ηλεκτρικό; Μην πληρώσεις το χαράτσι!



της Φλώρας Παπαδέδε*
Θέλεις να έχεις ηλεκτρικό ρεύμα; ΜΗΝ πληρώνεις το χαράτσι. Μοιάζει παράλογο κι εντελώς οξύμωρο; Ας δοκιμάσουμε να κλείσουμε για λίγο τα αυτιά μας στην παραπληροφόρηση και την τρομο-υστερία που εξαπολύουν η τρόικα, οι ελληνόγλωσσες κυβερνήσεις της και τα ΜΜΕ και να σκεφτούμε απλά με την κοινή λογική.
Το χαράτσι που επιβλήθηκε στους λογαριασμούς του ρεύματος (και της ΔΕΗ και των ιδιωτών παρόχων) κι επονομάζεται «έκτακτο ειδικό τέλος», δεν είναι ούτε έκτακτο, ούτε ειδικό, ούτε τέλος. Η κυβέρνηση ήδη εξήγγειλε ότι θα το διατηρήσει και μετά το 2015. Θα ενοποιήσει μάλιστα στο χαράτσι όλους τους φόρους που έχει επιβάλλει στην προσωπική ακίνητη περιουσία,
θα τους αναπροσαρμόσει (προς τα πάνω) και από το Γενάρη του 2012 θα ανοίξει ο νέος κύκλος εκβιασμών με το ρεύμα... Ένας εκβιασμός μόνιμος και συνεχής. Η λογική και η εμπειρία λέει ότι όποιος υπέκυψε σε εκβιαστές βγήκε πάντα χαμένος και κατάφερε μόνο να τους ανοίξει την όρεξη.
Ακόμα κι αν υπάρχει σήμερα λαϊκή οικογένεια που δεν έχει πληγεί από την ανεργία, τις εφεδρο-απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, πόσο καιρό θ’ αντέξει αυτή τη συνεχή φοροαφαίμαξη; Πόσο θα αργήσει να υποβιβαστεί στην κατηγορία αυτών που «δεν μπορούν να πληρώσουν», που θα πρέπει να επιλέξουν αν θα αγοράσουν τρόφιμα ή θα έχουν ρεύμα; Ήδη, το 25% των νοικοκυριών αδυνατεί να πληρώσει τη δαπάνη για ηλεκτρικό. Πληρώνοντας το χαράτσι μήπως τελικά επισπεύδεται η ώρα που δεν θα έχουμε να πληρώσουμε ούτε το ρεύμα;
Το χαράτσι δεν είναι «τέλος» αλλά φεουδαρχικός φόρος επικυριαρχίας. Είναι πληρωμή ενοικίου στον τοκογλύφο για να μένεις στο σπίτι σου. Η καταβολή του είναι σαν να αναγνωρίζονται στους διεθνείς δανειστές απαιτήσεις συνιδιοκτησίας στην περιουσία των νοικοκυριών. Γι’ αυτό και το «κλιμάκιο παρακολούθησης» της τρόικα, δηλaδή οι γκαουλάιτερ των επικυρίαρχων απαιτούν καθημερινή ενημέρωση και εικόνα για την πορεία είσπραξης του χαρατσιού.
Τα έσοδα που επιδιώκουν να συγκεντρώσουν από τα χαράτσια (1,7 δις ευρώ μόνο για το 2011), δεν πάνε σε μισθούς και συντάξεις που πετσοκόβονται, ούτε για σχολεία και νοσοκομεία που συρρικνώνονται και κλείνουν. Ούτε ένα ευρώ δεν μένει με οποιοδήποτε τρόπο στη χώρα και για τις ανάγκες της. Οδεύουν κατευθείαν στην αποπληρωμή των διεθνών και ντόπιων τοκογλύφων, δηλ. στις "αγορές" και στις τράπεζες. Μέσα από αυτόν τον πραγματικό φόρο αίματος στραγγίζουν και το τελευταίο "λίπος", τις τελευταίες οικονομίες και το κομπόδεμα της λαϊκής οικογένειας που κρατά για να αντέξει στις δύσκολες μέρες. Είναι εργαλείο για να εξαθλιωθούν και να γονατίσουν οι εργαζόμενοι κι ολόκληρος ο ελληνικός λαός, καθώς μόνο έτσι μπορεί να αποδεχτεί μισθούς 300 ευρώ και Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, επόπτες και επιτήρηση, το ξεπούλημα της χώρας του και την υποθήκευση κυριολεκτικά της ίδιας του της ζωής.
Η μαζική αντίσταση στα χαράτσια είναι απαραίτητος όρος για να υπερασπίσουμε τη δουλειά και τους κόπους μιας ζωής, το σπίτι της οικογένειάς μας, την αξιοπρέπειά μας. Κι όπως πρέπει να υπερασπιστούμε την προσωπική μας περιουσία, έτσι ακριβώς πρέπει να κάνουμε και με τη δημόσια, δηλ. την κοινή μας περιουσία. Το χαράτσι απειλεί και τη ΔΕΗ με χρεοκοπία λόγω έλλειψης ταμειακής ρευστότητας, επιταχύνοντας τη διάλυση και το ολοκληρωτικό ξεπούλημά της. Η διάσπαση, η ιδιωτικοποίηση, η παράδοσή της σε ξένα και ντόπια μονοπώλια θα σημάνει την πλήρη μετατροπή του ρεύματος σε ακριβό εμπόρευμα για λίγους. Θέτει σε κίνδυνο την επάρκεια και την ασφαλή τροφοδοσία της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια. Δεκαετίες ολόκληρες ο ελληνικός λαός πλήρωνε απ’ το υστέρημά του για να αναπτυχθούν δημόσιες επιχειρήσεις και υποδομές που μπορούν να παρέχουν αναγκαία κοινωνικά αγαθά. Το ρεύμα, το νερό, οι μεταφορές, η παιδεία, η υγεία ή θα ανήκουν αποκλειστικά στο δημόσιο ή θα πάψουν να είναι και κοινωνικά και αγαθά. Γι’ αυτό απαιτείται αντίσταση και στο «χαράτσι» που επιβάλλεται στη δημόσια περιουσία, δηλαδή την εκποίησή της στα «Ταμεία Αξιοποίησης» των αγορών, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Μπορούμε να καταργήσουμε το χαράτσι; Η ενεργητική αντίδραση κι η μαζική αντίσταση μπορεί να ακυρώσει στην πράξη κι αυτό κι όλα τ’ άλλα χαράτσια. Όσο πληθαίνουν αυτοί που αντιστέκονται και δυναμώνει η μεταξύ τους αλληλεγγύη, τόσο εκμηδενίζονται οι πιθανότητες να κοπεί το ρεύμα. Γιατί είμαστε πολλοί και δεν είμαστε μόνοι. Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και το συνδικάτο τους έχουν εκδηλώσει ήδη την αντίθεσή τους και συμβάλλουν στον αγώνα ενάντια στα χαράτσια. Πρόσφατα, ακόμα και οι εργολάβοι δηλώνουν την άρνησή τους να πραγματοποιήσουν αποκοπές. Στις συνοικίες και στις γειτονιές οργανώνονται καθημερινά συλλογικές κινήσεις και δράσεις. Στην εξαθλίωση που μας επιβάλλουν, απαντάμε με αλληλεγγύη, ενότητα, λαϊκή οργάνωση και αντίσταση.
*Γ. Γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «ΠΡΙΝ»

Εκβιαστές


Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Στον αέρα είναι η επόμενη χρηματοδότηση της τρόικας, όπως μας πληροφορούσε χθες Το Βήμα. Οι δεύτερες σκέψεις των Ευρωπαίων λένε ότι ίσως είναι προτιμότερο, αντί τα 89 δισ. ευρώ του Μαρτίου να δοθούν στο αναξιόπιστο ελληνικό πολιτικό σύστημα, να πάνε στις ευρωπαϊκές τράπεζες για να καλύψουν τα ανοίγματά τους στην Ελλάδα. Γιατίόμως η ευρωζώνη ανησυχεί;
thumb