ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η δίκαιη κινητοποίηση των εργαζομένων στα μέσα μαζικής
μεταφοράς σταθερής τροχιάς και οι εξελίξεις που ακολούθησαν με την επέμβαση της
Αστυνομίας τη Παρασκευή ξημερώματα, έγινε η αφορμή να φανεί όχι μόνο ο
αυταρχισμός της κατοχικής «κυβέρνησης» των δωσίλογων, αλλά να αποκαλυφθεί για
μια ακόμα φορά το φασιστικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζεται. Οι «κυβερνητικές»
μαριονέτες ανακάλυψαν, ότι δεν τους ήταν αρκετός ο παροπλισμός της Βουλής, που
την υποβάθμισαν σε κοινό πρωτοκολλητή των αποφάσεων της Τρόικας και προχώρησαν
στην απροκάλυπτη αστυνομική βία και καταστολή απέναντι στον «εχθρό» Λαό.
Η κίνηση αυτή ανέδειξε αρκετά ζητήματα και ερωτήματα
τα οποία έχουν πολλούς αποδέκτες και πρέπει άμεσα να απαντηθούν.
Μερικά από αυτά είναι …. :
• Τίθεται πλέον σε απόλυτη αμφισβήτηση η ίδια η ύπαρξη
των συνδικάτων και επί της ουσίας του στοιχειώδους δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι;
Καταργούνται οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι Σ.Σ.Ε. μηδέ της
Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας εξαιρουμένης;
• Αναγνωρίζεται πλέον στους εργαζόμενους κάποιο, έστω
στοιχειώδες, δικαίωμα λόγου σε ζητήματα που αφορούν στην εργασία τους και
τελικά στην ίδια τους τη ζωή; Η αξία της εργασίας και της ίδιας της Ζωής
καθορίζεται μονομερώς πλέον από το καθεστώς, το οποίο επιβάλει τις αποφάσεις
του με πυγμή και απροκάλυπτη βία;
• Απέναντι στο καθεστώς που παρουσιάζεται αποφασισμένο
και έτοιμο να εφαρμόσει τις εξοντωτικές για το λαό και τους εργαζόμενους
αποφάσεις του, γεννώνται μια σειρά ερωτηματικά για τη στάση του ίδιου του λαού,
των εργαζομένων και των μαζικών του φορέων διεκδίκησης και των, επί της ουσίας,
υπό κατάργηση συνδικάτων. Οι κλασσικές μορφές πάλης, οι απεργίες, τα
συλλαλητήρια, οι καταλήψεις χώρων δουλειάς είναι σήμερα αποτελεσματικοί και
πρόσφοροι τρόποι αντίδρασης και διεκδίκησης;
• Μέχρι πού είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε; Πως
είναι δυνατό να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε μορφές αγώνα, πιο αποφασιστικές, πιο
ευέλικτες και τελικά πιο έξυπνες, που θα ενώνουν τα κοινωνικά στρώματα που
πλήττονται και που το καθεστώς τεχνηέντως τα τοποθετεί το ένα εναντίον του
άλλου και θα παρακάμπτουν έτσι τη καθεστωτική προπαγάνδα, εξουδετερώνοντας
ταυτόχρονα τη δυνατότητα του καθεστώτος για καταστολή;
• Είναι έτοιμοι οι επιστρατευμένοι απεργοί να
απαντήσουν στην απαίτηση των καιρών για λειτουργική κατάληψη των μέσων
μαζικής μεταφοράς και τη λειτουργία τους στην υπηρεσία του λαού, όπως θα
έπρεπε να είναι; Μπορούν να απευθυνθούν στο λαό και να ζητήσουν την
κινητοποίησή του για την υποστήριξη και την περιφρούρηση αυτού του στόχου
άρα και του αγώνα τους; Μπορούν να θέσουν σαν σημαία του αγώνα τους ζητήματα
παλλαϊκά, όπως είναι η εκδίωξη της τρόικας και των εγχώριων υπηρετών της και η
πάλη για την ανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της πατρίδας μας;
• Τι ρόλο παίζουν οι «κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες»
της αντιπολίτευσης που όψιμα καταγγέλλουν την συνταγματική εκτροπή και το
φασισμό και τρέχουν να συμπαρασταθούν στους απεργούς, την ίδια στιγμή που
νομιμοποιούν τη συνταγματική εκτροπή με την παραμονή τους στο εξάμβλωμα που
αποκαλούν Βουλή; Η καλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν στους
απεργούς θα ήταν η άμεση παραίτηση από το «κοινοβούλιο» με στόχο την απογύμνωση
από κάθε νομική στήριξη των δωσίλογων. Όσο παραμένουν σ` αυτό, έστω
καταψηφίζοντας, στη πράξη νομιμοποιούν αυτή τη φασιστική εκτροπή και τη
κατάλυση του Συντάγματος που, με λέξεις, καταδικάζουν.
• Τι ρόλο παίζουν οι «συμπαραστάτιδες» ηγεσίες της
ΓΣΕΕ και του ΠΑΜΕ που εμπαίζουν τους εργαζόμενους διασπώντας ή περιχαρακώνοντας
το λαϊκό κίνημα, αποπροσανατολίζοντας με περιθωριακά και οικονομίστικα
αιτήματα; Οδηγούν έτσι στον αφοπλισμό των συνδικάτων και την αγωνιστική
παραίτηση των εργαζομένων;
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο καλεί τον ελληνικό
λαό να δει καθαρά το πού τον οδηγούν οι δωσίλογοι και να πάρει στα χέρια του
την κατάσταση, δίνοντας τις δικές του απαντήσεις στις προκλήσεις των καιρών. Η
ίδια η κατάσταση – όπως διαμορφώνεται – δείχνει καθαρά ότι ο ελληνικός λαός
πρέπει να περάσει, γρήγορα, στη φάση της συσπείρωσης και της αλληλεγγύης
εργαζομένων και ανέργων, δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, ελευθέρων
επαγγελματιών και αγροτών, απλών και ενστόλων πολιτών, ανεξάρτητα από
κομματικές επιλογές, ταμπέλες και χρώματα. Να δράσουν άμεσα και αποφασιστικά
στηρίζοντας τον αγώνα των επιστρατευμένων.
Όλοι οι εργαζόμενοι να απαιτήσουν από τις
συνδικαλιστικές τους ηγεσίες να σταθούν άμεσα και έμπρακτα στο πλευρό των
επιστρατευμένων απεργών, στηρίζοντάς τους με κάθε τρόπο. Η νίκη τους θα είναι
νίκη όλων των Ελλήνων και οι δωσίλογοι το γνωρίζουν. Γι αυτό και στρέφονται
στον φασισμό.
Καλούμε τους ίδιους τους αγωνιζόμενους απεργούς, να
συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, να αντικρούσουν τις προσπάθειες χειραγώγησης
του αγώνα τους από κάθε επίδοξο προστάτη των συμφερόντων τους και να
προχωρήσουν σε λειτουργική κατάληψη των χώρων και των εργαλείων της
εργασίας τους. Θα προσφέρουν έτσι, στην Κοινωνία, αυτοί οι ίδιοι τις Υπηρεσίες,
που οι πολίτες έχουν ανάγκη, αποδεικνύοντας το δίκιο του αγώνα τους,
ακυρώνοντας στη πράξη την αισχρή προπαγάνδα του καθεστώτος και τον κοινωνικό
αυτοματισμό, που αυτή υποδαυλίζει. Μόνο έτσι θα υπάρξει πάνδημη συμπαράσταση
και η Νίκη θα είναι μόνιμη και αδιαμφισβήτητη.
Καλούμε τους αγρότες, που ξεκινούν κι αυτοί
κινητοποιήσεις, να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτές των εργαζομένων και των
ανέργων στις πόλεις και να συγκλίνουν προς το κέντρο, οδηγώντας όλοι μαζί σε
κορύφωση τον Αγώνα, για την ανατροπή της δωσίλογης κυβέρνησης και του
καθεστώτος χρεοκρατίας.
Το ΕΠΑΜ πιστεύει, ότι ο μόνος δρόμος που θα
καλύπτει όλο τον εργαζόμενο ελληνικό λαό και τα αιτήματά του, είναι η απαίτηση
να γκρεμοτσακιστούν οι δωσίλογοι και οι προστάτες τους, ώστε η χώρα να
επανέλθει στη δημοκρατική ομαλότητα και να αποκτήσει την Εθνική της Κυριαρχία
και Ανεξαρτησία, μακριά από κατακτητές και ληστοκράτες.
Το ΕΠΑΜ καλεί όλο το λαό να προχωρήσει στην
εξάπλωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ διαρκείας. Μόνος μας οδηγός οι
αγώνες και οι θυσίες των γονιών μας. Μόνο μας Χρέος το μέλλον των
παιδιών μας. Αυτή η γη μας ανήκει.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ του Ε.ΠΑ.Μ
25 Ιανουαρίου 2013
